انجمن ادبی رقص باران

دیده ازهجوم اشک سیل خروشان شد

قصر دل شکست اخر خانه ها بیابان شد

بر همه نکو گفتم حس ها همه خفته

گوش ها کر و خسته دست ها بدامان شد

عالم از خروش دل وادی ی جنون امد

دین ها همه کفر و کفر ها مسلمان شد

بهر طواف کوی دوست ذوق بیخودی ها کن

ذره ها ز حجم او شعله های سوزان شد

خواب کهکشان ما تعبیر چه روزی بود 

از قضا به مصر ما یوسفی به کنعان شد

در بساط حیرانی راه مقصد ما چیست

از طلب محیط ما طور ها نمایان شد

امیدبفا(سیاوش باران)